Opa ging ’s nachts ook nog vaak op de bunzingjacht, die waren toen duur en bij slecht weer dan liepen de bunzingen. Storm en regen dan was het bunzing weer. Later ging zijn zoon Jan mee, ik hoorde wel eens van moeder dat grootmoeder daar een hekel aan had, dat ze ’s nachts het veld in gingen.
Grootmoeder had een hartkwaal, is ook maar 45 jaar geworden. Moeder vertelde ons dat ze had vroeger zo’n beste meid geweest en diende bij een boer: Mans Bakker.
Mans Bakker had twee pracht zwart glimmende paarden, die kwamen in de gehele buurt voor de trouw- en begrafeniskoets.
Grootmoeder karnde, had voor de boter een pondkop, dat was een van zeer fijn hout gesneden kunstwerk met bloemen, binnen en buiten, klokmodel. Er zat een houten knop op, ik geloof dat zo’n pondkop ook nog onder de ijkwet stond.
Moeder was heel lief van natuur, daarbij heel vroom en humoristisch van natuur.
Grootmoeder had ’s zondags een gouden haarkap. Ook een keer had moeder en haar zuster hem, had grootmoeder hem besteld, naar de Lommerd gebracht (bank van lening). Je kreeg natuurlijk lang de waarde er niet voor!
En dan werd een datum vastgesteld dan moest je hem op tijd weer halen, dat deden ze ook , anders was hij verbeurd verklaard.
Was ook eens in ’t jaar schoolfeest een keer vroeg de meester Jan waarom was je niet op ’t schoolfeest. Ik had geen goed Meester, de wichter hadden zich zoo geschaamd!
Moeder had naar de openbare school geweest maar de meester begon altijd met gebed!
Moeder is ongeveer 30 jaren geweest toen de RK Kerk in Nieuwe Pekela vertimmerd werd en vader daar ook bij werkzaam was en verkering met moeder aanknoopte. Doch haar ouders leek het gevaarlijk, zo’n vreemde man. Toen schreven ze naar de pastoor van Bokhoven, Noord Brabant. Daar woonde vader zijn ouders en de pastoor schreef opa dat Henderikus van Keulen een heel beste man was!
Bokhoven ligt anderhalf uur over de Dijk vanaf ’s Hertogenbosch, je kan ook bij Ammerzoden over de pont. Bokhoven ligt aan de Maas. De Maas ging vaak buiten zijn oevers en grootvader had 12 melkkoeien, en stonden ’s winters vaak aan de buik toe in ’t water. Toen grootmeder stierf dreef de kist door de kamer, zodat ze hem op een stoel moesten neerzetten!
Later hebben ze de dijken verhoogd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten